PASCERE

PASCERE

proprie de familia servorum: ut apud Catonem, bene vestire et bene pascere. appuleium, parcius pasco, levius vestio; Spartianum in Hadriano, c. 11. Ante omnes tamen enitebatur, nequid otiosum vel emeret aliquando vel pasceret.

Sic Iuvenalis, Sat. 3. v. 141

— Quot pascit servos? ——

Vide Casaubon. ad Spartian d. l. Absolute dictum, convivium exhibere vel epulari significat. Unde locum eiusdem Auctoris in eodem Imperat. Ad deprehendendas obsonatorumfraudes, quum eum pluribus sumentibus pasccret, fercula de aliis mensis etiam ultimisquibusque iussi apponi, legit Salmasius, quum cum plurimis Summatibus pasceret, i. e. epularetur. Apud Lamprid. in Alexandro Mammaeae c. 41. legimus, Et quum argentum in ministerio plus ducentis libris non haberet, nec plures ministros, argentum et ministros antea, quando pascebat, accipiebat ab amicis, quod hodieque, si pascatur a Praefectis, absente Imperatore. Ubi eôdem sensu vox pascere occurrit. Pascere nempe dicebatur Imperator, cum sollenne convivium exhiberet, Magistratibus et reliquis Proceribus ac Summatibus; adeoque pascere est convivia celebrare et epulas apparare: sed tam is, qui convivium praebebat, quam illi, cui praebebatur, pascere tunc dicebatur. Ennodius in Epigrammatis: de eo, qui numquam nisi in depositione filii pavit, i. e. conviviô quemquam accepit,

Convivae, inquit, miseri luctus deponite multos:

Prandia tot venient, funera quot fuerint.

Cuiusmodi mortualia convivia περίδειπνα Graecis dicta sunt: unde pascere περιδειπνίζειν exponunt optimae Glossae. Pascit βόσκει, τρέφει, νέμει, δειπνίξει, περιδειπνίζει. Martialis, l. 9. Epigr. 82. Pascit Gellius etc. Verum, qui convivium praebebat, Pascere aliquem, vel absolute pascere, qui vero excipiebatur, pascere apud aliquem dicebantur. Luxurius in Epigr. de eo, qui amicos ad convivium clamabat, i. e. vocabat, ut plura acciperet Xenia:

Gaudeo, quod me nimis ac frequenter

Ambitu pascis Blumarit (nomen proprium Gothicum vel Vandal.) Superbô.

Unde sed pascor, mea sunt per omnes

Sparsa convivas bona, nec volebam

Pasceres quemquam, peteresque mecum,

Ne tibi quidquam detur, unde pascas.

Hôc tamen si tu vitiô teneris,

Me, precor, numquam iubeas vocari etc.

Ad Imperatorum pascendi morem ut redeam, convivia illi aut privata aut publica habebant; quorum illis amicos tantum

adhibebant et familiares, qui ad convivia vel invocati veniebant, ut sub quibusdam Imperatoribus factum, inter quos Alexander Severus l. c. Istis Magistratus, ut dictum, Proceresque accipiebant. Privatô igitur conviviô Alexander, qui argentum in ministerio non plus ducentis libris haberet et servos paucos, non mutuabatur ab amicis: sed publicis tantum conviviis, quibus et ministeriô ampliore et servis longe pluribus, propter convivantium multitudinem, opus erat. Quando igitur pascebat, et argentum et ministros accipiebat ab amicis; idque suâ aetate quoque in usu fuisse, narrat Lamprid. non ab Imperatore, sed a Praefectis, si quando eô absente pascerent. Et quidem Calendis Ianuariis convivium exhibebat Imperator Magistralibus et Senatus Proceribus, Con sularibus, Praetoriis et Ducibus. Capitolin. in Pertinace: Ed die etiam ad convivium Magistratus et Proceres senatus rogavit: quam consuetudinem Commodus praetermiserat. Absente Imperatore, Praefecti Praetorio nomine Imperatoris pascebant Magistratus et reliquos Summates. Plut. in Galba, εὐθυςοὖν Τιγειλλίνῳ μὲν τῷ συνάρχοντι προσέταζεν ἀποθέςθαι τὸ ζίφος ὑποδοχὰς δὲ ποιούμενος ἐδείπνιζε τοὺς Γ῾πατικοὺς καὶ τοὺς Η᾿γεμονικοὺς, ἔτι τοῦ Γάλβα προςτιθεὶς ὄνομα ταῖς κλή σεσι. Glossae, pascit, βόσκει, σιτίξει, pascere est ὑποδοχὰς ποιείςθαι, δειπνίζειν. Cassiodorus de Rege convivium praebente, l. 12. Ep. 4. Sic decet Regem pascere: ut a Legatis gentium credatur omnia possidere. Vide salmas. ad Lamprid. in Alex. Severo. c. 41. Ad quem iam ante Casaubonus adnotavit, ex illa consuetudine Alexandri fluxisse hunc morem, qui adhuc temproibus Lampridii obtineret: ut, cum absente Principe cena Imperatoria Praefectis pararetur, escarium potoriumque argentum Caesariani mutuo ab amicis Caesaris poscerent, non autem ex Imperatoris id sumerent vasario. Hinc Pastus, de quo infra.